Η ελληνική εντολή

Το Συνέδριο της Ειρήνης που έκλεισε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συγκλήθηκε τον Ιανουάριο του 1919 στο Παρίσι με σκοπό το διακανονισμό των διαφορών μεταξύ νικητών και ηττημένων και την υπογραφή των συνθηκών της ειρήνης. Οι νικητές( Αγγλία, Γαλλία, Η.Π.Α., Ιταλία και Ιαπωνία) προσπάθησαν να εφαρμόσουν την αρχή της αυτοδιάθεσης των εθνών σε συνδυασμό με τη διασφάλιση των στρατηγικών συμφερόντων τους  (όπως εκφράστηκαν μέσα από τις μυστικές συνθήκες που υπογράφηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου) από τη μια, και τη διασφάλιση από τον “κίνδυνο” του Μπολσεβικισμού από την άλλη. Οι  σημαντικότερες αποφάσεις ελήφθησαν από τις τρεις μεγάλες  δυνάμεις, την Αγγλία, τη Γαλλία και τις Η.Π.Α., τις οποίες εκπροσωπούσαν αντιστοίχως ο Λόυδ Τζωρτζ, ο Κλεμανσώ και ο Ουίλσον Η Ελλάδα, ως νικήτρια χώρα στο πλευρό της Αντάντ κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ανέμενε ότι θα ικανοποιηθούν οι εδαφικές της αξιώσεις επί της ηττημένης Βουλγαρίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επιδιώξεις που έβρισκαν αντιμέτωπη την Ιταλία στην περιοχή της Μικράς Ασίας. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υποβάλλει στο συνέδριο του Παρισιού υπόμνημα( Δεκέμβριος 1918) με το οποίο διεκδικούσε μια ευρύτατη ζώνη εδαφών στη δυτική Μικρά Ασία με κέντρο τη Σμύρνη, την Α. Θράκη μέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος στην είσοδο των Στενών. Κατά τη διάρκεια των εργασιών του Συνεδρίου της Ειρήνης η Ιταλία απέχει από τις εργασίες αλλά ταυτόχρονα κινείται να καταλάβει τη Σμύρνη ώστε να δημιουργήσει τετελεσμένο. Στο Συνέδριο αποφασίστηκε  να δοθεί εντολή κατοχής και διοίκησης της περιοχής της Σμύρνης στην Ελλάδα.